Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Περί συμβιβασμού κι "ασυμβίβαστων"...

Έχω βαρεθεί να χαζεύω συνεντεύξεις των διαφόρων περιφερόμενων "αστέρων" του ελληνικού "σταρ σύστεμ" (θεέ μου τι γράφω!).
Όλοι -μα όλοι κι όλες ένα πράγμα- είναι ασυμβίβαστοι! Δεν ανέχονται μύγα στο σπαθί τους, δεν αντέχουν το "δήθεν", δεν τους ενδιαφέρει το "φαίνεσθαι¨...
Φαντάζομαι ότι θα θεωρούν κιόλας ότι είναι ιερείς και του των αρχαίων "Μέτρου"...
Όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος γεννιέται "ασυμβίβαστος". Τα παιδιά (και περισσότερο τα βρέφη) είναι ακραία εγωιστικά πλάσματα. Μόλις τους δημιουργηθεί κάποια ανάγκη θα επιδιώξουν την ικανοποίησή τους άμεσα και με οποιονδήποτε τρόπο. Φυσικά, αυτή η στάση είναι όρος για την επιβίωσή τους. Οι ανάγκες τους σχετίζονται προτίστως με την επιβίωσή τους κι η ικανοποίηση αυτών είναι προϋπόθεση για οτιδήποτε άλλο.
'Οπως, όμως, όλες οι παιδικές "ασθένειες" γίνεται κι αυτή η στάση επικίνδυνη όταν την περνάς σε μεγάλη ηλικία...
Στη μεταπολίτευση, στα πελάγη της "αριστερής" ιδεολογικής κυριαρχίας, ο όρος "συμβιβασμός" ήταν συνώνυμο της προδοσίας. Η κυνική ρήση ότι "πολιτική είναι η τέχνη του συμβιβασμού" ήταν πολιτικά εχθρική με την αριστερά, η οποία αναγνώριζε την ηθική ως αποκλειστικό κίνητρο πολιτικοποίησης.  Όπως σοφά τραγουδούσε ο Διονύσης "εφιάλτης ήταν τ' όνειρο, αλήθεια όμως το πάθος".
Ο άνθρωπος, όμως, είναι είναι "Ον Πολιτικό" ή σε απλά ελληνικά αγελαίο... Οφείλει να προσδιορίζεται μέσα στην αγέλη κι όχι έξω από αυτήν. Απλά γιατί δεν υπάρχει έξω από αυτήν. Ο συμβιβασμός δεν είναι τέχνη της πολιτικής αλλά της ζωής ολόκληρης.
Η λέξη "συμβιβασμός" δε μπορεί να έχει αρνητική χροιά. Έχει ακριβώς την ίδια χροιά που έχει κι η λέξη "αναπνέω". Αποτελούν κι οι δύο λέξεις ανθρώπινες αναγκαιότητες στο κοινωνικό και βιολογικό κόσμο αντίστοιχα. 
Μπορεί κανείς να "αναπνέει" φρέσκο αεράκι ή δηλητηριώδη αέρια, όμως δε μπορεί καν να ζήσει χωρίς αυτό. Έτσι, υπάρχουν και συμβιβασμοί παραδεκτοί ή απαράδεκτοι. "Ασυμβίβαστοι" απλά δεν υπάρχουν.
Ο "συμβιβασμός" προϋποθέτει τουλάχιστον δύο μέρη με διακριτά ενδιαφέροντα (ή συμφέροντα) που έρχονται σε συνεννόηση. Για να "συμβιβαστεί" κάποιος με τις απαιτήσεις της αγέλης (ή να επαναστατήσει ενάντια σε κάποιες από αυτές) θα πρέπει να μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται. Όποιος έχει αφομειωθεί ηθικά κι ιδεολογικά, όποιος έχει αποδεχτεί ολοκληρωτικά τις κυρίαρχες αξίες "του συρμού", μπορεί ανέξοδα να είναι "ασυμβίβαστος" αφου δεν έχει πλέον τι να συμβιβάσει!
Σε μια κοινωνία "δήθεν", μπορεί ο κάθε φελός να μην αντέχει το "δήθεν"! Είναι αδύνατον να το βρεί απέναντί του γιατί το έχει πλέον μέσα του!
 
GreekBloggers.com