Μέτρα (και σταθμά) για την κρίση

Μου κάνει απίθανη εντύπωση η ασχετοσύνη των πολιτικών μας κομμάτων.

Διαβάζω τα μέτρα που προτείνουν και με πιάνουν τα γέλια. Μα καλά τίποτα δεν καταλαβαίνουν?

Το πράγμα είναι απλό και την ουσία του μόνο ο δεινόσαυρος Μητσοτάκις την έθιξε (με τον ανάποδο βέβαια τρόπο...).

Αυτή η κρίση είναι μια βαθύτατη κρίση του καπιταλισμού. Δεν είναι χρηματοπιστωτική δεν είναι μεταφερόμενη στην "πραγματική" οικονομία δεν είναι ρε παιδί μου κρίση μιας πλευράς της λειτουργίας του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. 

Ο "Δυτικός" τρόπος ζωής που εξήχθει και στον υπολοιπο κόσμο, απλά δε μπορεί να συνεχίσει. Είναι κρίση των καταναλωτικών μας "αξιών", κρίση περιβαντολογική, κρίση οικονομική, είναι τελικά συνολική κρίση του τρόπου ζωής μας.

Μακάρι να μπορούσε άμεσα να τεθεί θέμα ανατροπής του.

Ο Μητσοτάκαρος που έπιασε το πρόβλημα, τόνισε ότι είναι μια βαθιά κρίση (μπλα.. μπλα.. μπλα.. ) που χρειάζεται θυσίες από όλους (τους άλλους...) ΚΑΙ μη σας μπαίνουν τίποτα μυστήριες ιδέες στο κεφάλι, ο καπιταλισμός ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ σύστημα και στα πλαίσια του θα πρέπει να βρούμε λύσεις και να υποστούμε το πρόβλημα.

Ολόκληρο ΠΑΣΟΚ δεν ξεστόμισε ούτε μια λεξούλα για τον παναθεματισμένο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό?

Το κακό είναι ότι αυτός που έχει λάθος ανάλυση προτείνει και μπούρδες σαν λύσεις. Μια κρίση υπερσυσσώρευσης μπορεί να λυθεί ΜΟΝΟ με καταστροφή αξιών (δες και την ανάρτησή μου "Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα....").

Υπάρχει τέτοια δυνατότητα σήμερα? Ε, υπάρχει. Δυσάρεστη για τον κόσμο αλλά πιθανόν ισορροπημένη για να μη δυστυχίσει κόσμος και κοσμάκης:

• Να κόψουν άφθονο πληθωριστικό χρήμα. Η άνοδος του πληθωρισμού θα φέρει μια "δικαιοσύνη¨στη φτώχεια, θα αυξήσει το κόστος των εισαγόμενων προϊόντων, θα μειώσει την πραγματική αγοραστική αξία του λαού, αλλά θα κρατήσει σε λογικά επίπεδα το κόστος των άμεσων μέσων επιβίωσης.
• Να αυξήσουν τις δημόσιες επενδύσεις. Δεν έχει νόημα να αυξήσουν το δανεισμό των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις θα παράξουν προϊόντα τα οποία με την κρίση ΔΕΝ θα έχουν που να τα πουλήσουν.
• Να κατευθύνουν τις δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές (δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία, πάρκα κλπ). Να δώσουν δουλειά στον κόσμο, να κινήσουν την οικονομία, χωρίς να αυξάνουν την προσφορά προϊόντων σε μια πλέον κορεσμένη αγορά.
• Να κάνουν επενδύσεις σε ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας). Σήμερα αυτές οι επενδύσεις δεν είναι οικονομικά αποδοτικές. Όμως, με την περιβαλλοντική καταστροφή που αντιμετωπίζουμε και με το φάσμα της εξάντλησης των πετρελαϊκών αποθεμάτων. Ακόμα και παράλογα μεγάλες επενδύσεις σε Α.Π.Ε. αν μη τι άλλο θα έχουν άμεσα περιβαλοντική (άρα και κοινωνική) χρησιμότητα και μακροπρόθεσμα (με την άνοδο του πετρελαίου που θα στερέυει) πιθανότατα και οικονομική.

Εάν δε φτάνουν αυτά, τότε η απλούστερη και γνωστότερη μέθοδος καταστροφής αξιών είναι να φτιάξουν όπλα. Απεύχομαι την πιθανότητα να φτάσουν εκεί, αλλά -πρακτικά- είναι για τη σημερινή κρίση το καλύτερο αντίδοτο. Είναι προϊόν που κοστίζει τρελλά λεφτά και πρακτικά το φτιάχνεις ελπίζωντας ότι θα το αφήσεις να κάθεται μέχρι να το πετάξεις. Φτάνει μη μπουν στον πειρασμό να τα χρησιμοποιήσουν....

Από τι κινδύνευσαν οι τραπεζούλες μας?

Το πρώτο που καταλαβαίνω  είναι ότι πλέον όλοι παραδέχονται ότι τα χρηματιστήρια κι οι τράπεζες ΔΕΝ είναι πραγματική οικονομία. Χρήσιμη ομολογία ελπίζω να τη θυμούνται κι αργότερα.

Το κακό είναι ότι όλοι συμπεριφέρονται σα θεατές ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Αυτού που ονομάζουν και πιστεύουν ότι είναι η "πραγματική οικονομία".

Δεν ξέρω για τις υπόλοιπες χώρες αλλά στην Ελλάδα τα τοξικά δάνεια ΔΕΝ είναι τα στεγαστικά. Υπάρχει μια πάρα πολύ μεγάλη διαφορά.

Στην Ελλάδα ακόμα χτίζουμε σπίτια με σίδερα και μπετόν. Στις ΗΠΑ είναι ελαφριές ξύλινες κατασκευές. Αυτές οι κατασκευές έχουν ανάγκη από συνεχή συντήρηση. Λίγο καιρό εάν τα αφήσεις ακατοίκητα,  πρακτικά διαλύονται. Τα τρώνε οι τερμίτες, σαπίζουν, μουχλίαζουν κλπ.

Ένα σπίτι που κατάσχεται από την τράπεζα στις ΗΠΑ, έχει σε μικρό χρονικό διάστημα μηδενική αξία. Δεν κινδυνεύει η αξία του απλά από τους νόμους προσφοράς και ζήτησης. Αυτοί στο κάτω-κάτω ύστερα από ένα μικρό χρονικό διάστημα θα οδηγούσαν σε λογικά πάλι επίπεδα την αξία των ακινήτων άρα και την περιουσία των τραπεζών (που απέκτησαν με κατασχέσεις). Στην περίπτωση αυτή, ακόμα κι ο δανεισμός των τραπεζιτών θα είχε μια λογική βάση. Να βγάλουν τη δύσκολη μέχρι νεωτέρας.

Αυτά όλα για την Ελλάδα απλά δεν έχουν ισχύ. Παραμένει λοιπόν το ερώτημα. Γιατί δανείζει το κράτος της τράπεζες? Από ότι δήλωσαν κι είναι μάλλον έτσι,  δεν έχουν ζημιές από τα "τοξικά ομόλογα". Από ποιόν -παροδικό έστω- κίνδυνο της περισώζει? 

Από ότι καταλάβαμε μέχρι σήμερα τις προστάτευσαν από τον κίνδυνο των μαζικών αναλήψεων των καταθέσεων και την αδυναμία τους να βρουν κεφάλαια από τη διατραπεζική. Ωραία. Δεν έφτανε η εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου για τις καταθέσεις? Ακόμα περισσότερο αστείο είναι το γεγονός ότι οι αναλήψεις από κάποιες ελληνικές τράπεζες πήγαιναν σε κάποιες άλλες. Το σύνηθες ήταν από EFG και ΠΕΙΡΑΙΩΣ προς Εθνική. Αυτό δε συνιστά κίνδυνο του τραπεζικού συστήματος συνιστά απλά ανακατανομή δυνάμεων στο εσωτερικό του. Από που κι ως που η κυβέρνηση ανακατεύεται σε ένα τέτοιο παιχνίδι και μάλιστα με τα λεφτά μας?

Το περισσότερο ενοχλητικό είναι ότι οι τράπεζες εξασφάλισαν έναν πακτωλό χρημάτων ΠΡΙΝ καν αρχίσουν τα πραγματικά τους προβλήματα. Ποιά είναι αυτά? Βασικά είναι τα παρακάτω:

• Δάνεια σε εφοπλιστές. Την ίδια στιγμή που η αξία των ναύλων και συνακόλουθα κι η αξία των πλοίων έχει καταρρεύσει, οι τράπεζες έχουν δανείσει μερικές δεκάδες δις για τη ναυπήγηση πλοίων. Τίποτα από αυτά δεν θα πάρουν. Ο Σκαραμαγκάς θα αρχίσει να φιλοξενεί σύντομα δεκάδες κατεσχεμένων πλοίων δεμένων "αρόδο".
• Η "τραμπαρία" (δες λεξικό τραπεζικού παραλογισμού). Εκτιμάται ότι αποτελεί πάνω από το μισό του συνόλου των μεταχρονολογημένων επιταγών που κυκλοφορούν. Αυτές θα αρχίσουν να "σκάνε" με ρυθμό πολυβόλου το επόμενο διάστημα. Η ηλιθιότητα των τραπεζών είναι ότι διαγκωνίζονται ποιά θα πρωτο-μαζέψει τα ασυμμάζευτα κόβοντας τις χρηματοδοτήσεις στις επιχειρήσεις και προσπαθώντας να "σπρώξουν" την καυτή πατάτα από τη μία τράπεζα στην άλλη. Σου λέει άμα κόψω πρώτη τα "πλαφόν" θα σπρώξω τη "τραμπαρία" σε άλλη τράπεζα για προεξόφληση. Έτσι, το μόνο που κάνουν είναι να επιταχύνουν και να διογκώνουν το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν κι αυτές κι όλος ο κόσμος. Και το χαζότερο της υπόθεσης είναι ότι επιχειρήσεις που θα βάλουν τώρα λουκέτο μέσα στον κυκεώνα της κρίσης, πιθανότητα με λίγη βοήθεια να μπορούσαν να επιβιώσουν. Η βλακεία όμως των τραπεζών είναι απύθμενη. Αντί να κάνουν το αυτονόητο. Να στηρίξουν την αγορά όταν αυτή έχει ανάγκη βοήθειας, αναλαμβάνουν αυτοβούλως το ρόλο του Ιππότη της Αγοράς και ορμάνε να την "εξυγιάνουν".
• Και φυσικά τα κάθε λογής καταναλωτικά που επίσης έχουν πάρει κόσμος και κοσμάκης, όχι για ¨καταναλωτικά" αγαθά αλλά για να στηρίξουν έστω και με αυτά τα "ακριβά" λεφτά τις επιχειρήσεις τους.

Άντε να δούμε τι θα δούμε μέχρι το τέλος του χρόνου....