Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Η εξέλιξη του αμερικάνικου ΑΕΠ μετά την κρίση του 1929

Για το 2010 οι "επίσημοι" αναφέρονται σε μεταβολές σε Ευρώπη - ΗΠΑ του επιπέδου του -0,5% έως -1%. Η μεταβολή του αμερικάνικου ΑΕΠ κατά την κρίση του 1929 ήταν -12% το 1930 σε σχέση με το 1929 και συνέχισε να πέφτει για 4 συνεχόμενα έτη μέχρι το -45% σε σχέση με το 1929.
Είναι εντυπωσιακή η επίπτωση της πολεμικής προετοιμασίας στην αύξηση του ΑΕΠ. Τα έτη '37, '38 και '39, το ΑΕΠ είχε απλά σταθεροποιηθεί και μάλλον "κολλήσει λίγο κάτω από τα επίπεδα του '29.
Το ΑΕΠ εκτοξεύεται με την κήρυξη του πολέμου. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ γνωρίζουν το 1940 και 1941 μια "οικονομική πολεμική άνθηση" χωρίς να έχουν εμπλακεί στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μιας κι επίσημα εισέρχονται στον πόλεμο το 1942 (μετά τις 7/12/1941).
Με τα σημερινά δεδομένα, ακόμα και στην Ευρώπη, οι αυτοκινητοβιομηχανίες σχεδιάζουν να κινηθούν το 2009 με μια πτώση στην παραγωγή ύψους 50%. Γνωρίζοντας ότι η αυτοκινητοβιομηχανία σε παγκόσμιο επίπεδο αντιστοιχεί περίπου στο 10% του παγκόσμιου εμπορίου, καταλαβαίνουμε ότι από μόνη της αυτή η εξέλιξη στην ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία θα οδηγήσει σε μείωση μερικών μονάδων στο ΑΕΠ. Έτσι, οι προβλέψεις για μικρή υποχώρηση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ μοιάζει το λιγότερο να είναι υπεραισιόδοξη...
Η εξέλιξη της ανεργίας είναι ακόμα περισσότερο θλιβερή:
Έφτασε το 25% το 1934 για να επανέλθει στα επίπεδα του 1929 μόλις το 1942. Μόνο η αναμενόμενη κατάρρευση στην αμερικάνικη αυτοκινητοβιομηχανία αναμένεται να φέρει την ανεργία κοντά στο 10%. Κι έπεται συνέχεια.
Στις μέχρι σήμερα εξελίξεις, η ευρωζώνη απλά δείχνει να αντιδρά με μια καθυστέρηση μερικών μηνών.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Είμαστε ή μας περνάνε για ηλίθιους?

Παραμένει το σημαντικότερο ερώτημα. 
Είμαστε τελικά τελείως ηλίθιοι σαν λαός ή  μας θεωρούν ηλίθιους οι κυβερνώντες και κάποτε θα το πληρώσουν?
Έκαναν που έκαναν το καλό με το "σχέδιο διάσωσης των τραπεζών" και μοιράζουν 28 δις (το 12% του Ακαθάριστου Εθνικού προϊόντος για όποιον ζαλίζεται με τα μηδενικά και δεν πολυκαταλαβαίνει..) ας το ρίξουν τουλάχιστον στο γυαλό κι ας αφήσουν τις βλακείες.
Κοτζάμ πρωθυπουργός δήλωσε ότι : "...Το ελληνικό σχέδιο δεν επιβαρύνει τους φορολογούμενους και δεν αφαιρεί από τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε ένα ευρώ. Αντιθέτως μάλιστα, η πλήρης εφαρμογή του μπορεί να αποφέρει δημόσια έσοδα έως και 500 εκ. ευρώ, τα οποία δεσμευόμαστε να αξιοποιηθούν για την ενίσχυση του Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και των Δημόσιων Επενδύσεων".
Κάτσε να δω εάν κατάλαβα καλά... έψαξα λοιπόν και βρήκα από που βγαίνουν τα τεράστια οφέλη για τον έλληνα φορολογούμενο... "Πρώτον, τη συμμετοχή του Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών έως το ύψος των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η συμμετοχή αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να εγκριθεί η συμμετοχή των τραπεζών και στα άλλα δύο σκέλη του σχεδίου. Το Δημόσιο συμμετέχει με προνομιούχες μετοχές που έχουν απόδοση 10% και ορίζει εκπροσώπους του στο Διοικητικό Συμβούλιο κάθε τράπεζας που συμμετέχει στο σχέδιο."
Ααα μάλιστα, τώρα κατάλαβα. Ας πούμε ότι μια εταιρεία πάει για φούντο. Έχει ανάγκη ρευστό και βρίσκει κάποιον ο οποίος του δίνει 5 δις για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Τέλεια! Είναι ο μόνος τρόπος να βρει κανείς λεφτά που ΔΕΝ θα τα επιστρέψει ποτέ πίσω!!! Ούτε δάνειο είναι ούτε τίποτα! Το κράτος βάζει λεφτά κι αυτοί του δίνουν κάτι χαρτάκια που τα λέμε μετοχές.
Μάλιστα, βάζει όμως το κράτος έναν όρο. Ότι θέλει τα 5δις αυτά να του δίνουν 10% μέρισμα κάθε χρόνο. Εδώ τα έκλεψε τα καλόπαιδα. 10% επιστροφή στο κεφάλαιο είναι μια εξαιρετική απόδοση, όμως υπάρχει πάντα ένα όμως. Εάν στη συμφωνία είναι να πάνε και τα επιτόκια στο 15%, μάλλον τα λεφτουδάκια που πήρανε θα τα αυγατίσουν με καλό τρόπο.
Πάμε παρακάτω. Με τα 5 δις, το κράτος θα εισπράτει τα 500εκ. που λέει για το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Όμως, μέχρι τα 28 δις που θα δώσει, λείπουν άλλα 23 δις. Αυτά ΔΕΝ θα αποδίδουν τίποτα στο κράτος!!! Υπέροχα!!! Δίνουμε 28 δις κι έχουμε 10% από τα 5 δις και 0% από τα υπόλοιπα. Ολέ!!! 
Πάμε παρακάτω. Λέει ο Κωστάκης ότι δεν παίρνουν από τους φορολογούμενους ούτε ένα ευρώ. Μπά? Κι από που τα παίρνουν? Από την προσωπική του περιουσία τους τα δίνει?
Λέει ο Αλογοσκούφης: "Το δεύτερο σκέλος του σχεδίου αφορά στην παροχή των εγγυήσεων του Δημοσίου για τη σύναψη μεσομακροπρόθεσμων δανείων από τις συμμετέχουσες τράπεζες, ποσού έως 15 δισεκατομμύρια ευρώ. "
Πολύ ενδιαφέρον. Για να το σκεφτώ λίγο. Πάει να πάρει ένας φίλος μου ένα δάνειο από μια τράπεζα. Τα σκαλίζει απο εδώ η τράπεζα, τα σκαλίζει από εκεί, τον βρίσκει μπαταχτσή.. Του λέει "καμάριμ δεν έχει δανειάκι γιατί με εσένα θα τα χάσουμε τα λεφτουδάκια μας."
Τότε έρχεται ο φίλος και μου λέει: "Δικέ μου βάζεις υπογραφή για εγγυητής?". Εσείς τι λέτε? Ότι εάν υπογράψω εγγυητής σε κάποιον που θα πάρει ένα δάνειο και που πιθανότατα ΔΕΝ θα μπορεί να το αποπληρώσει, έχω αναλάβει κάποια υποχρεώση από τον οικογενειακό μου κορβανά ή όχι?
Ε, το ίδιο είναι κι οι τράπεζες. Όταν μας λένε το επιστημονικόν.. "δε μπορούμε να αντλήσουμε κεφάλαια από τη διατραπεζική.." σε απλά ελληνικά σημαίνει δε μας δανείζουν οι άλλες τράπεζες γιατί μας βλέπουν με το ένα πόδι στο γκρεμό... Κι όταν εγγυάται το κράτος, εγγυάται με τα λεφτά των ελλήνων φορολογούμενων ΧΩΡΙΣ κανένα όφελος για να πάρουν οι τράπεζες δάνεια για να τα πουλήσουν στους μαλάκες ακριβότερα και να βγάλουν κέρδη... Μάγκες τον αλογοσκούφη ούτε για τη φορολογική μου δήλωση δεν θα τον προτιμούσα...
Πάμε παρακάτω... "Τρίτο σκέλος του σχεδίου είναι η έκδοση ειδικών ομολόγων από το Δημόσιο ύψους έως 8 δισεκατομμυρίων ευρώ. ". 
Μάλιστα. Στην αρχή τους δίναμε λίγα από τα οποία θα παίρναμε κάτι για να κρύψουμε τα υπόλοιπα. Μετά τους δίνουμε μπόλικα με κίνδυνο να τα χάσουμε και ΔΕΝ παίρνουμε τίποτα.. Τώρα θα εκδώσουμε ομόλογα που ΘΑ ΠΛΗΡΏΣΟΥΜΕ τόκους σε όσους τα δώσουμε για να ενισχύσουμε τις τραπεζούλες.... 
Ξαναρωτάω. Είμαστε τελικά τόσο ηλίθιοι?

το μέλλον της αυτοκινητοβιομηχανίας

Μεγάλη φασαρία γίνεται στις ΗΠΑ για τις GM και FORD.
Οι πληροφορίες λένε ότι εάν δεν προστρέξει άμεσα το αμερικάνικο κράτος να στηρίξει τη GM αυτή θα πτωχεύσει, ίσως και μέχρι το τέλος του χρόνου.
Μεσούσης της κρίσης η αμερικάνικη ένωση αυτοκινητοβιομηχανίας, υπολόγισε ότι μια κατάρρευση αυτών των δύο εταιρειών θα οδηγήσει άμεσα κι έμμεσα (από τις εταιρείες που είναι συνδεδεμένες με αυτές) περίπου 1.000.000 άτομα στην ανεργία.
Για όσου δε γνωρίζουν, η πρόβλεψη δεν είναι ουτοπική για εκφοβισμό και εκβιασμό της κυβέρνησης να τους στηρίξει. Πραγματικά, οι σημερινές αυτοκινητοβιομηχανίες εκτός από τα διοικητικά τμήματα και τα τμήματα σχεδιασμού, στην παραγωγή διατηρούν μόνο τη γραμμή συναρμολόγησης. Όλα τα υπόλοιπα μέρη των αυτοκινήτων παράγονται από ένα ευρή και πολυεπίπεδο δίκτυο προμηθευτών.
Γϋρω από τη GM εξελίσσεται μια φιλολογία, ανάμεσα στην προοπτική της πτώχευσης (π.χ. η Deutsche Bank θεωρεί ότι η αξία της μετοχής της GΜ θα φθάσει μέσα στο 2009 την τιμή του 0 -ναι μηδέν!!-) και στις κραυγές στήριξής της κυρίως από εκπροσώπους των Δημοκρατικών. 
Ο ίδιος ο Ομπάμα έκανε έκκληση στην κυβέρνηση Μπους για τη στήριξή τους και χθες η εκπρόσωπος των δημοκρατικών στο κονγκρέσο Νάνσυ Πελόζι έκανε ακριβώς το ίδιο.
Θα ήταν μεγάλη η χαρά του Ομπάμα εάν ο Μπους κάτω από την πίεση των Δημοκρατικών έκανε μια τέτοια κίνηση. Και πολιτικά θα χρεωνόταν θετικά στους Δημοκρατικούς κι ο αρνητικός οικονομικός αντίκτυπος θα χρεωνόταν στο Μπους.
Άποψή μου είναι ότι η GM θα αφεθεί στην τύχη της να καταρρεύσει. Μοιάζει εφιαλτικό, μοιάζει απίθανο αλλά αυτό θα γίνει.
Η αγορά αυτοκινήτου στην αμερική έχει υποστεί μια καθίζηση. Λένε για μείωση 30% τον Οκτώβρη αλλά το πιθανότερο είναι αυτή να μεγαλώσει τους προσεχείς μήνες. Στην Ευρώπη οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν ήδη σχεδιάσει μια δραστική μείωση της παραγωγής τους. Τα μέτρα για απλή επιμήκυνση των χριστουγεννιάτικων διακοπών είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου. Για το πρώτο τρίμηνο του 2009 ο σχεδιασμός είναι για 50% πτώση της παραγωγής.
Στις ΗΠΑ με δύο μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες (GM και FORD) να έχουν να μοιράσουν μια πίτα που έχει κοπεί στα δύο, είναι λογικό ότι είτε η μια θα καταρρεύσει για να αφήσει ελεύθερο χώρο στην άλλη, ή ΚΑΙ οι δύο. Όσα χρήματα από τον κρατικό κορβανά και να διατεθούν, θα χαθούν μέσα σε μια τεράστια μαύρη τρύπα που θα αναπαράγει κωλοσιαίες ζημιές εξ αιτίας μιας αγοράς που θα έχει καταρρεύσει.
Άσε που και να κρατήσουν και τις δύο ζωντανές, με μειωμένη κατά 50% την παραγωγή και των δύο, αυτές θα προσαρμόσουν τις δαπάνες τους στη νέα πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει απλά απολύσεις εργαζομένων. Έτσι και οι ενισχύσεις από το κράτος θα χαθούν και οι εργαζόμενοι ούτως ή άλλως θα χάσουν τις δουλειές τους.
Καλύτερα είναι να αφήσουν τη μια να χαθεί, να απορροφηθεί από την άλλη δημιουργούντας μια επιχείρηση που θα έχει την αγορά για να είναι υγιής και να διατεθούν οι κρατικοί πόροι για υποδομές, σε εργασίες που θα απορροφήσουν για ένα διάστημα τους άνεργους.
Το παιχνίδι είναι ποιά θα αντέξει. Όποια "πέσει" πρώτη θα χαθεί.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι η Κρίση

Έπεσα σε ένα λαμιώτικο μπλόγκ που ανέφερε τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την κρίση. Το διάβασα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο αποϊδεολογικοποιημένο ήταν. Έτσι έψαξα στο site  του ΣΥΡΙΖΑ να βρω από εκεί επίσημα την άποψή του. Δυστυχώς οι βασικές μου διαπιστώσεις παρέμειναν οι ίδιες. Με στεναχώρια είδα ότι η αριστερή καταβολή του δύσκολα ανιχνεύεται στο κείμενο.
Το περισσότερο σχετικό κείμενο είναι "Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη χρηματοπιστωτική κρίση" (http://www.syriza.gr/grafeio-typoy/protaseis-toy-syriza-gia-tin-antimetpisi-tis-3c7rimatopistotiks-krisis/).
Οι απορίες μου ξεκίνησαν από τον τίτλο. Είναι απλά μια "χρηματοπιστωτική" κρίση? Έχουμε μια κρίση που οφείλεται στα golden boys? Ε, να τραβήξουμε λίγο το αυτί στα παλιόπαιδα και να πάμε παρακάτω. Τι τα θέλουμε τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης?
Η δεύτερη απορία μου είναι στο ύφος των μέτρων,  ξεχνώντας -έστω- προσωρινά ότι κατ'αρχήν μια συνολική κριτική στο άδικο σύστημα που αναπαράγει κρίσεις σίγουρα λείπει από την αρχή της ανακοίνωσης.
Παρόλο που δε συμφωνώ, μπορώ όμως να κατανοήσω την ανάγκη ενός κόμματος που δρα στην κεντρική πολιτική σκηνή να κάνει και κάποιες προτάσεις άμεσης ανακούφισης συνανθρώπων μας που θα βρεθούν σε ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα. 
Θα μου ήταν ευκολότερο βέβαια να συμφωνήσω σε προτάσεις που απευθύνονται στον ίδιο το λαό και σε μια προτροπή διεκδίκησης των μέτρων ανακούφισής τους.
Τίποτα από αυτά δε φαίνεται να ισχύουν. Εάν αφαιρέσεις τα ψιλοουτοπικά λαϊκίστικα -που άλλωστε κι η Ν.Δ. "ρίχνει" στην πιάτσα μεθοδευμένα με διάφορα στελέχη της- περί άμεσης χρηματοδότησης των πάντων,  είμαι σίγουρος ότι τα περισσότερα από τα "σοβαροφανή" μέτρα που προτείνει δε διαφέρουν από τις κυβερνητικές προτάσεις.
Όλη η παράγραφος (2) περιγράφει το σχέδιο Αλογοσκούφη με τα 28 δις μετά κι από τις τελευταίες διεκρινίσεις που έδωσε.
Την παράγραφο (3) εάν την έκανε νόμο η ΝΔ θα τους έβαζε φυλακή ακόμα κι ο Σανιδάς... Αντιγράφω: "Αν μια τράπεζα έχει ανάγκη από κεφάλαιο αλλά οι μέτοχοί της δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τα εξασφαλίσουν τότε η τράπεζα αυτή περνά ολοκληρωτικά στον κρατικό έλεγχο χωρίς καμιά αποζημίωση.".
Γιατί ρε παλικάρια τι άλλο έκανε ο Μπους με τις τράπεζές του? Όσο κονόμαγαν έχει καλώς μόλις τις φουντάρισαν τις εκάναν πακέτο με κορδελίτσα και τις πετάξαν στα κορόϊδα!
Η παράγραφος (4) γιατί μπήκε εγώ δεν κατάλαβα. Πιστεύει ο συντάκτης ότι η κρίση θα μεταφερθεί και στην πραγματική οικονομία, στον κοσμάκη δλδ κι αυτό γράφει. Σιγά την ανακάλυψη. Η προτροπή για "λήψη άμεσων μέτρων για την ανάσχεση της κρίσης" ΚΑΙ "στρατηγική ανάκτησης των μέσων και των δυνατοτήτων παρέμβασης..." είναι ο ορισμός του σοφόν το ασαφές. Για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχει άμεσα μέτρα, εδώ απλώς τα επικαλείται. Τα υπόλοιπα είναι πρόταση στρατηγικής για "...κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας..." (προσπάθησε ο Αλογοσκούφης αλλά δεν τα κατάφερε), "...σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων..." (όσες δώσαμε-δώσαμε κι αυτό είναι ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ κι όχι ΤΑΚΤΙΚΗ!) κι "...ανάκτηση του δημοσίου ελέγχου σε επιχειρήσεις – εργαλεία αναπτυξιακής πολιτικής...". Άρα πάει κι η απαίτηση για κοινωνικό κράτος (παιδεία, υγεία κ.α. άχρηστα κι αντιαναπτυξιακά πράγματα). Τώρα θέλουμε ένα κράτος-εργαλείο ανάπτυξης. Μάλιστα.
Βαριέμαι να τα πάρω όλα και θα πάω κατευθείαν στο (11) για μια μόνο κουβέντα. Άμα είναι να πιστεύει κανείς ότι θα φτιάξει στον καπιταλισμό τράπεζες "...με νέα κριτήρια αποδοτικότητας μακριά από κερδοσκοπικές λογικές..." τότε μου φαίνεται απλούστερο και μάλιστα πολύ περισσότερο ενδιαφέρον να πιστέψουμε όλοι ότι είναι δυνατόν να φτιάξουμε μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλευση και τη δυστυχία.

Στο άγνωστο..

Ένα περίεργο χαρακτηριστικό της κρίσης είναι και οι αντιφατικές πληροφορίες που κυκλοφορούν.
Για παράδειγμα για τη ναυτιλία, συλλέγω ενδεικτικά κάποια στοιχεία:
  1. Ο βασικός δείκτης που καταγράφει τις εξελίξεις (Baltic Dry Index) έχει πρακτικά εκμηδενιστεί πέφτοντας από τις 12000 το Μάϊο στα 870.
  2. Σε άρθρο της Ελευθεροτυπίας (http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%ED%E1%F5%F4%E9%EB%DF%E1&a=&id=85130016) ο τίτλος είναι χαρακτηριστικός "Η κατάρρευση των ναυτιλιακών"...
  3. Ο ημερήσιος ναύλος για τα καράβια έχει καταρρεύσει από 120.000$ σε λίγο κάτω από 9.000$, τιμή που θεωρείται ότι δεν καλύπτει ούτε καν τα άμεσα κόστη (ούτε συζήτηση για τοκοχρεωλύσια μιας κι οι εφοπλιστές αγόρασαν όλα τα καράβια με δανεικά).
  4. Στα παραπάνω θα πρέπει κάποιος να προσθέσει και το γεγονός ότι πλέον ακόμα και με χαμηλές τιμές, ακόμα και τα λίγα (όπως λένε) αυτά φορτία που είναι σήμερα διαθέσιμα ΔΕ μπορούν να πραγματοποιηθούν γιατί οι τράπεζες ΔΕΝ εκδίδουν πλέον εγγυητικές για την αποπληρωμή των ναύλων.
Από όλα τα παραπάνω, θα υπέθετε κανείς ότι:
α) Εμπορεύματα πλέον πρακτικά ΔΕΝ θα έπρεπε να διακινούνται, άρα είτε η κατανάλωση θα  έχει καταβαραθρωθεί, είτε θα πρέπει να έχουν μείνει τα μαγαζιά χωρίς εμπορεύματα. Όμως, ούτε το ένα έχει γίνει ούτε το άλλο. Για τις ΗΠΑ η πτώση του καταναλωτισμού μετριέται (όπως λένε) στο 2,3% και στην Ευρώπη απλά έχει σχεδόν εκμηδενισθεί ο ρυθμός επέκτασής του. Τι στο καλό ψωνίζουν όλοι αυτοί εάν έχει όντως σταματήσει η ροή προϊόντων από την Ασία (που έρχεται εξ ολοκλήρου με πλοία..)?
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η αγορά ακόμα κινείται με τα αποθέματα μαγαζιών-χονδρεμπόρων κλπ θα έπρεπε οι προβλέψεις τουλάχιστον να ήταν καταστροφικές. Ούτε τέτοιες κάνουν. Η πάνσοφη κο(νο)μισιόν εκτιμά σχεδόν μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης για την ευροζώνη για το 2009.
β) Εφοπλιστές και ενδιάμεσοι που ασχολιούνται με τη ναυτιλία θα έπρεπε να είχαν πάρει ήδη σειρά για πτώχευση. Όμως αντι αυτού, διαβάζω ότι οι εφοπλιστές με ηρεμία εκτιμούν ότι από τον Γενάρη θα αρχίσει πάλι η ανοδική πορεία στην αγορά.
Συμφωνώ, υπάρχουν απόψεις κι απόψεις κι ιδιαίτερα όσο αφορά εκτιμήσεις και προφητείες. Όμως τόσο μεγάλη απόκλιση ανάμεσα σε δεδομένα κι αναλύσεις από διαφορετικές "αξιόπιστες" πηγές δε μπορούσα να φανταστώ.

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Περί Ντέμη

Θα έχει περάσει καμιά δεκαετία.. Είχα πάει τελευταία αγωνιστική στη Φιλαδέλφεια μ'ένα ξάδερφό μου να παρακολουθήσουμε ένα αδιάφορο (βαθμοθηρικά) ματς της ΑΕΚ με μιά "μικρή" ομάδα.
Το ματς έμοιαζε να είναι επιπέδου Ταλαιπωριακού-Βραδυποριακού...
Οι θεατές λίγοι, οι οπαδοί της αντιπάλου ομάδος.. καθισμένοι μακρυά με κανα-δυό θύρες κενές για υγειονομική ζώνη, το ντου αδύνατον.
Κι αφου κανέναν (συγκεκριμένο) δε μισούν (ή μάλλον δε βρίσκουν εύκαιρο) στον κόσμο να σκοτώσουν, αποφάσισαν να πλακωθούν μεταξύ τους....
Αιτία? 
Ποιός έχει μικρότερο αριθμό στο .. διαρκείας του... άρα.. κατέχει δικαιώματα παλαιότερου και δύνατε ίνα ομιλεί (αθάνατε Κουτσόγιωργα).
Σήψη, βαρεμάρα, απογοήτευση. Κι ήρθε ο Ντέμης.
Και μόνο να σκεφτεί κανείς την ποιότητα των προκατόχων του... Ένας "επιχειρηματίας" της νύχτας, ένα λαμόγιο με αεροπλανάκια, ένας λαθρέμπορος, κι ένα λαμόγιο εν γένη (πολυσχιδές λαμόγιο!).
Αυτή ήταν η διαφορά. Τα οικονομικά.. πάνω κάτω θα βρίσκονταν σωτήρες να τα σώσουν. Άλλωστε πάντα μπορείς να "ρίξεις" οικονομικά κάποιον που θέλει ντε και καλά να "ριχτεί" (κύττα Δημόσιο...).
Θα μου πεις, πόσο αξιοπρεπείς είναι οι "αξιοπρεπείς" επιχειρηματίες? Μεγάλη συζήτηση... Τουλάχιστον πήγαινες να δεις μπάλλα, έβλεπες κάποτε-κάποτε και λίγο από αυτή, συνήθως ολίγον (ή πολύ) κλωτσοσκούφι, έκανες την πλάκα σου κι έφευγες.
Στο κάτω-κάτω τι παραπάνω είναι ένα ματς? Θρησκεία, ιδέα? Έ όχι δα! 22 παιδάκια που κυνηγάνε ένα τόπι. Ε, την πλάκα του την έχει έτσι κι αλλιώς, παρεούλα βρίσκεις, πλακίτσα με τους διπλανούς να μπορείς να κάνεις και να ήταν φθηνότερα τα εισιτήρια μια χαρά θα ήταν...

Πόση από την αλήθεια γνωρίζουμε (1)

Κάτι δεν πάει καλά με την πληροφόρησή μας αυτήν την περίοδο.
Π.χ. Αυτοκινητοβιομηχανία.  Συλλέγω τις ακόλουθες πληροφορίες:
Ι. Από την Ελευθεροτυπία (29/1002008)
α) Ο όμιλος Ρενό-Νισάν-Ντάτσια μειώνει σημαντικά την παραγωγή αυτοκινήτων και το εργατικό δυναμικό του. Η Ρενό, για να αντιμετωπίσει την πτώση των πωλήσεων που σε μερικές αγορές έφτασε και το 20%, αποφάσισε να διακόψει τη λειτουργία των εργοστασίων που διαθέτει στη Γαλλία για δύο εβδομάδες. Υπάρχει το ενδεχόμενο η αναστολή των εργασιών να συνεχιστεί. Επίσης ανακοίνωσε ένα νέο πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου χιλιάδων εργαζομένων. Να θυμίσουμε ότι πρόσφατα προχώρησε και στην απόλυση 6.000 υπαλλήλων
β)  Η Ντέμλερ (Μερσέντες, Σμαρτ) προχώρησε σε δραστικότερες λύσεις. Από τα μέσα Δεκεμβρίου κλείνει τα εργοστάσιά της για πέντε εβδομάδες. Οι μεγαλύτερες απώλειες στον όγκο των πωλήσεων σημειώθηκαν στις ΗΠΑ, ενώ ανάλογη πτώση αναμένεται και στην Ευρώπη.
γ) Η BMW ανησυχεί για τις επιπτώσεις που θα έχει η κρίση στα μοντέλα της σειράς 1 και 3. Τα πρώτα στοιχεία για τις πωλήσεις του μικρότερου μέλους της γκάμας της και του μικρομεσαίου που πρόσφατα ανανεώθηκε, επιβάλλουν τη μείωση της παραγωγής τους κατά 2.800 μονάδες. Αρχικά, το εργοστάσιο στη Λιψία κλείνει για τέσσερις ημέρες.
ΙΙ. Από άλλες πηγές φαίνεται ότι το ίδιο ισχύει και για τις FORD, General Motors
III. Τα στοιχεία για τη Γαλλία παραδείγματος χάριν (Bloomberg) δείχνουν ότι από μια συνολική πτώση 6.2% τον Οκτώβριο του 2008 σε σχέση με πέρσυ, έγινε με τεράστιες αποκλίσεις από εταιρεία σε εταιρεία: Opel (-32%), Ford (-17%), FIAT (-17%), Mercedes (-14%) κ.ο.κ.
IV. Η Commission από την άλλη, αναβάλει τα μέτρα για τον περιορισμό των εκπομπών ρύπων από τα αυτοκίνητα για μια 3ετία, με τη δικαιολογία της αποφυγής άσκησης πίεσης στις αυτοκινητοβιομηχανίες.
    V.  Από δικές μου πληροφορίες, μπορώ να πω ότι η πτώση στην παραγωγή αυτοκινήτων ξεκίνησε στα μέσα Μαρτίου και τον Οκτώβριο πιθανόν να έχει φτάσει σε ύψη μερικών δεκάδων τοις εκατό...
Οι παραπάνω πληροφορίες είναι  άκρως απογοητευτικές.
Από τη μια πλευρά έχουμε επίσημες ανακοινώσεις για σημαντικές αλλά μικρές πτώσεις των πωλήσεων στα αυτοκίνητα (π.χ. μόλις 6,2% συνολικά στη Γαλλία) κι από την άλλη μια καταστροφική φημολογία γύρω από τη βιομηχανία των αυτοκινήτων.
Η αλήθεια πρέπει να είναι κοντά στα χειρότερα. Η αγορά του αυτοκινήτου θα πρέπει να έχει ήδη μπλοκάρει με τρόπο ιδιαίτερα μεγάλο. Όλο το κύκλωμα του αυτοκινήτου συνεχίζει να λειτουργεί με τα αποθέματα και τις παραγγελίες του προηγούμενου εξαμήνου. Τα στοιχεία Νοέμβρη-Δεκέμβρη-Γενάρη θα αντικατοπτρίζουν την έκταση και το βάθος της κρίσης.

Ας βλογίσω και τα γέννια μου λιγάκι...

Πριν από μια βδομάδα είχα αναφέρει τις βασικές γραμμές, γύρω από τις οποίες θα αναζητούσαν οι "μεγάλοι" την έξοδο από την κρίση.
Είχα εκφράσει την άποψη ότι χρήμα και μάλιστα μπόλικο θα έπρεπε να κατευθυνθεί σε υποδομές και μάλιστα σε τέτοιου είδους υποδομές οι οποίες να μην αναζητούν άμεσα οικονομική απόσβεση.
Οποιαδήποτε προσπάθεια διάθεσης κεφαλαίων για επενδύσεις, οι οποίες θα αναζητούσαν άμεσα οικονομική ανταποδοτικότητα θα οδηγούσαν σε ένταση των κρισιακών φαινομένων.
Είχα χρησιμοποιήσει τον όρο "καταστροφή αξιών". Τη διάθεση δλδ. πόρων με τρόπο τέτοιο που να μην αναπαράγουν την κίνηση του κεφαλαίου (επένδυση-κέρδη-επανεπένδυση). Το μόνο που θα έπρεπε να πετυχαίνουν είναι την κίνηση της οικονομίας.  Ο λόγος είναι απλός η προσπάθεια κερδοφορίας με τη διάθεση προϊόντων σε μια κορεσμένη κι άρρωστη αγορά είναι ένα τεράστιο λάθος.
Είχα λοιπόν επισημάνει μερικούς βασικούς άξονες στους οποίους εκτιμούσα ότι θα έπρεπε να κατευθυνθούν οι πόροι. Αυτοί ήταν βασικά δύο. Οι υποδομές και -δυστυχώς- τα οπλικά συστήματα. Στο κομμάτι των υποδομών είχα σημειώσει ως πλέον συμφέρουσα την επένδυση παράλογων ποσών σε Α.Π.Ε. (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας).
Μου έκανε εντύπωση η σημερινή ειδησεογραφία σχετικά με τις αμερικάνικες εκλογές, που αναφέρει ότι οι δύο υποψήφιοι έχουν βγάλει τον τελευταίο λαγό από το σακούλι τους και διαγωνίζονται για το ποιός θα προτείνει το πλέον δυσθεόρατο κονδύλι για Α.Π.Ε....

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Πώς θα εξελιχθεί η κρίση..

Μέχρι τώρα παρακολουθούμε στην Ελλάδα αντιδράσεις περισσότερο "προαποφασισμένες" και λιγότερο βασισμένες σε πραγματικές (καλές ή και κακές) εκτιμήσεις.

 Παρακολουθούμε "προφήτες" για κάθε γούστο. 

 Όσοι έχουν θέσει εαυτόν στην υπηρεσία του καπιταλισμού, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η κρίση δεν αφορά το κεφαλαιοκρατικό σύστημα στο σύνολό του αλλά είτε ορισμένες μόνο πλευρές του ή παρωχημένες πολιτικές (π.χ. τα φορτώνουν όλα στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό).

 Οι «αριστεροί» προφήτες από την άλλη αποζητούν στη δυστυχία τη δικαίωση των απόψεών τους για το παρωχημένο του καπιταλισμού.

 Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο καπιταλισμός δεν θα καταρρεύσει σαν ώριμο φρούτο κι αν ακόμα του άξιζε, πολύ δε περισσότερο εάν πραγματικά σήμερα δίνεται μια τέτοια ευκαιρία, η αριστερά δεν διαθέτει πειστικό όραμα για μια άλλου τύπου κοινωνία. Φοβάμαι ότι πλέον δεν προφταίνει κι αυτό είναι κάτι που θα αποτελεί μεγαλύτερο ιστορικό κρίμα γι αυτήν, ακόμα σημαντικότερο κι από το γεγονός της αποτυχίας της πρώτης ιστορικά απόπειρας σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

 Κάποτε ήταν αρκετό να σκεφτούμε ότι απλά είχε δίκιο ο Σαββόπουλος: «Εφιάλτης ήταν το όραμα, αλήθεια όμως το πάθος»… Κι αυτό το πάθος είχε από μόνο του προσφέρει πολλά στους λαούς. Πλέον φοβάμαι ότι δεν υπάρχει ούτε καν πάθος.

 Η αλήθεια είναι ότι το πιθανότερο η κρίση θα βαθύνει και μάλιστα για τη χώρα μας ιδιαίτερα απότομα κι οξυμένα. Αυτό που δεν φαίνεται να έχει ακόμα αρχίσει να διακρίνεται είναι ο τρόπος που θα αποφασίσουν οι υπερεθνικές ελίτ να την διαχειριστούν.

 Αυτές θα κρίνουν με ένα απλό και μόνο κριτήριο. Τα όρια της δυστυχίας που δεν θα αποτελέσουν κίνδυνο στη συντήρηση του συστήματος κυριαρχίας του. Εάν εκτιμήσουν ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταφέρουν να αποσβέσουν τους κλυδωνισμούς μιας διευρυμένης κοινωνικής αναταραχής με τεράστια ποσοστά ανεργίας και ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας στην απόγνωση, τότε απλά θα αφήσουν την κρίση να ξεσπάσει αχαλίνωτη στις πλάτες των ασθενέστερων.

Μια τέτοια εκδοχή θα συνδυαστεί με μια εφιαλτική αυταρχική εκτροπή. Πιθανότατα και με πολιτική κυριαρχία ακροδεξιών και φασιζόντων πολιτικών. Ήδη οι υποψήφιοι άρχισαν να σπρώχνονται ποιος θα προλάβει. Εθνικισμός, ρατσισμός, ξενοφοβία και παλαιού τύπου αστυνομικά κράτη θα είναι η φυσιολογική συνοδεία μιας τέτοιας εκδοχής.

Η αντίσταση κι η μαζική κινητοποίηση των λαών αυτή τη φορά δεν θα είναι «αγωνιστική γυμναστική» και απλά «διαδικασία πολιτικής ωρίμανσης του». Αυτή η εκδοχή «ξεπεράσματος» της κρίσης θα κριθεί άμεσα από αυτόν τον παράγοντα.

Ο δεύτερος δρόμος για τις πολυεθνικές ελίτ είναι πολύ δυσκολότερος. Η Ευρώπη έχει εναλλακτικό σχέδιο, το οποίο δυστυχώς στερείται η Υπερδύναμη.

Η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα του συνδυασμού πληθωρισμού-υποτίμησης νομίσματος-Δημόσιες Επενδύσεις (ή προμήθειες όπλων) για να εξισορροπήσει τη φτώχεια και να διατηρήσει κάποια ελάχιστα στοιχεία κοινωνικής συνοχής. Οι ΗΠΑ δεν την έχουν αυτήν την εκδοχή. Με ένα τεράστιο δημόσιο έλλειμμα και με ένα τρομακτικό έλλειμμα ισοζυγίου έχει απόλυτη ανάγκη τους πιστωτές της. Αυτοί θα πρέπει να συνεχίσουν να αγοράζουν τα ομόλογα του αμερικάνικου δημοσίου ή τουλάχιστον να ΜΗΝ ρευστοποιούν αυτά που έχουν λήξει. Μια υποτίμηση του δολαρίου θα ανατρέψει εκ βάθρων αυτήν την ισορροπία. Γι αυτό άλλωστε κι οι ΗΠΑ, παρόλο που μέχρι σήμερα έχουν πληγεί πολύ περισσότερο από την Ευρώπη από την κρίση, προσπαθούν και δυναμώνουν καθημερινά το δολάριο, το οποίο από 1,47 σε σχέση με το Ευρώ έχει φτάσει στο 1,22 και δεν ξέρει κανείς που θα καταλήξει.

Οι πληροφορίες που έρχονται από τις ΗΠΑ είναι ότι εκεί αφήνουν τις επιχειρήσεις αβοήθητες να καταρρεύσουν κι ελπίζουν (και μάλλον δικαίως) ότι ο κρατικός αυταρχισμός είναι επαρκέστατος για να αντιμετωπίσει ακόμα και στρατιές ανέργων κι απελπισμένων για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρις ότου η καταστροφή των αξιών να ολοκληρωθεί και να αρχίσει ένας νέος ανοδικό κύκλος. Η απουσία διεκδικητικού πολιτικοποιημένου κινήματος είναι το μεγάλο τους ατού.

Το κακό είναι ότι εάν γίνουν στις δύο πλευρές του Ατλαντικού διαφορετικές επιλογές στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης, τότε θα οξυνθούν ιδιαίτερα κι οι μεταξύ τους αντιθέσεις. Το κενό των καταρρεουσών αμερικάνικων επιχειρήσεων θα το καλύψουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι ευρωπαϊκές που μπορεί να καταφέρουν σε μεγαλύτερο βαθμό να επιβιώσουν. Έτσι, η έξοδος της αμερικάνικης οικονομίας από την κρίση θα γίνεται με ολοένα κι αργότερους ρυθμούς. Αυτό δε νομίζω ότι θα το δεχτούν αδιαμαρτύρητα...

Φοβάμαι ότι οι αμερικάνοι θα δοκιμάσουν να επιβάλουν σε παγκόσμιο επίπεδο τις επιλογές τους.

 
GreekBloggers.com