Παλαιότερα, το "ελληνικόν κράτος" είχε αναλάβει και χρηματοδοτούσε όλες τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και τις παρείχε με ένα πολλές φορές συμβολικό τίμημα.
Ας σκεφτούμε ότι ΔΕΗ κι ΟΤΕ πέρασαν δίκτυα σε όλη την Ελλάδα, μια χώρα με δύσκολη γεωγραφία κι απομονωμένα χωριά και νησιά. Την επένδυση αυτή την ανέλαβε το κράτος κι οι λογαριασμοί ΟΤΕ και ΔΕΗ τα παλιά καλά χρόνια ήταν εξαιρετικά μικροί.
Το ίδιο έγινε και με το νερό, όπου μεγάλες επενδύσεις (άλλες καλές άλλες κακές, άλλες χρήσιμες άλλες ολίγον του "κ..λου") τελικά κατάφεραν να έχουμε σε όλη τη χώρα καθαρό νεράκι να πίνουμε. Πάλι ο λογαριασμός για το νερό ήταν συμβολικός (άρχισε να αυξάνει τότε με την λειψυδρία κι από τότε δε σταμάτησε παρόλο που πλέον νερό υπάρχει αρκετό..).
Η παιδεία ήταν δημόσια και δωρεάν και τα ιδιωτικά σχολεία για τους μαμόθρεφτους, οι δρόμοι δημόσιοι με ελάχιστες περιπτώσεις διοδίων, τα δημοτικά τέλη ήταν ασήμαντα και τα δημόσια νοσοκομεία νοσήλευαν τους άρρωστους .
Σήμερα, ΔΕΗ, ΟΤΕ, Νερό είναι επιχειρήσεις με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια κι απαιτήσεις κερδοφορίας ΚΑΙ δεν έχουν και μεγάλες επενδύσεις να κάνουν (αυτές έχουν ήδη γίνει όταν ήταν δημόσιες...).
Οι εισφορές για την κοινωνική ασφάλιση ήταν σχετικά μικρές κι υπήρχε ένα ελάχιστο προσδοκώμενο που τις αντιστάθμιζε.
Για την παιδεία κατά μέσο όρο 50% των δαπανών προκύπτουν από την τσέπη των πολιτών (από τη δική μου το 100%).
Για υγεία και κοινωνική ασφάλιση να μη μιλήσω (ιδίως για το δεύτερο μέρες που είναι...).
Τι να πω για τους δρόμους? Για τους δημοτικούς πληρώνουμε υπέρογκα δημοτικά τέλη κι οι δρόμοι παραμένουν το ίδιο κακοί, για τους εθνικούς δρόμους έβαλαν παντού διόδια.
Εδώ μου κάθεται το μέγα ερώτημα. Τι στο διάολο χρειάζεται τα λεφτά που μαζεύει με τους φόρους? Κι ακόμα παραπέρα, εφόσον έτσι κι αλλιώς ΔΕΝ τα χρειάζεται, έλλειμμα πώς στο διάολο προκύπτει?
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου