Μέτρα (και σταθμά) για την κρίση

Μου κάνει απίθανη εντύπωση η ασχετοσύνη των πολιτικών μας κομμάτων.

Διαβάζω τα μέτρα που προτείνουν και με πιάνουν τα γέλια. Μα καλά τίποτα δεν καταλαβαίνουν?

Το πράγμα είναι απλό και την ουσία του μόνο ο δεινόσαυρος Μητσοτάκις την έθιξε (με τον ανάποδο βέβαια τρόπο...).

Αυτή η κρίση είναι μια βαθύτατη κρίση του καπιταλισμού. Δεν είναι χρηματοπιστωτική δεν είναι μεταφερόμενη στην "πραγματική" οικονομία δεν είναι ρε παιδί μου κρίση μιας πλευράς της λειτουργίας του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. 

Ο "Δυτικός" τρόπος ζωής που εξήχθει και στον υπολοιπο κόσμο, απλά δε μπορεί να συνεχίσει. Είναι κρίση των καταναλωτικών μας "αξιών", κρίση περιβαντολογική, κρίση οικονομική, είναι τελικά συνολική κρίση του τρόπου ζωής μας.

Μακάρι να μπορούσε άμεσα να τεθεί θέμα ανατροπής του.

Ο Μητσοτάκαρος που έπιασε το πρόβλημα, τόνισε ότι είναι μια βαθιά κρίση (μπλα.. μπλα.. μπλα.. ) που χρειάζεται θυσίες από όλους (τους άλλους...) ΚΑΙ μη σας μπαίνουν τίποτα μυστήριες ιδέες στο κεφάλι, ο καπιταλισμός ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ σύστημα και στα πλαίσια του θα πρέπει να βρούμε λύσεις και να υποστούμε το πρόβλημα.

Ολόκληρο ΠΑΣΟΚ δεν ξεστόμισε ούτε μια λεξούλα για τον παναθεματισμένο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό?

Το κακό είναι ότι αυτός που έχει λάθος ανάλυση προτείνει και μπούρδες σαν λύσεις. Μια κρίση υπερσυσσώρευσης μπορεί να λυθεί ΜΟΝΟ με καταστροφή αξιών (δες και την ανάρτησή μου "Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα....").

Υπάρχει τέτοια δυνατότητα σήμερα? Ε, υπάρχει. Δυσάρεστη για τον κόσμο αλλά πιθανόν ισορροπημένη για να μη δυστυχίσει κόσμος και κοσμάκης:

• Να κόψουν άφθονο πληθωριστικό χρήμα. Η άνοδος του πληθωρισμού θα φέρει μια "δικαιοσύνη¨στη φτώχεια, θα αυξήσει το κόστος των εισαγόμενων προϊόντων, θα μειώσει την πραγματική αγοραστική αξία του λαού, αλλά θα κρατήσει σε λογικά επίπεδα το κόστος των άμεσων μέσων επιβίωσης.
• Να αυξήσουν τις δημόσιες επενδύσεις. Δεν έχει νόημα να αυξήσουν το δανεισμό των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις θα παράξουν προϊόντα τα οποία με την κρίση ΔΕΝ θα έχουν που να τα πουλήσουν.
• Να κατευθύνουν τις δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές (δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία, πάρκα κλπ). Να δώσουν δουλειά στον κόσμο, να κινήσουν την οικονομία, χωρίς να αυξάνουν την προσφορά προϊόντων σε μια πλέον κορεσμένη αγορά.
• Να κάνουν επενδύσεις σε ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας). Σήμερα αυτές οι επενδύσεις δεν είναι οικονομικά αποδοτικές. Όμως, με την περιβαλλοντική καταστροφή που αντιμετωπίζουμε και με το φάσμα της εξάντλησης των πετρελαϊκών αποθεμάτων. Ακόμα και παράλογα μεγάλες επενδύσεις σε Α.Π.Ε. αν μη τι άλλο θα έχουν άμεσα περιβαλοντική (άρα και κοινωνική) χρησιμότητα και μακροπρόθεσμα (με την άνοδο του πετρελαίου που θα στερέυει) πιθανότατα και οικονομική.

Εάν δε φτάνουν αυτά, τότε η απλούστερη και γνωστότερη μέθοδος καταστροφής αξιών είναι να φτιάξουν όπλα. Απεύχομαι την πιθανότητα να φτάσουν εκεί, αλλά -πρακτικά- είναι για τη σημερινή κρίση το καλύτερο αντίδοτο. Είναι προϊόν που κοστίζει τρελλά λεφτά και πρακτικά το φτιάχνεις ελπίζωντας ότι θα το αφήσεις να κάθεται μέχρι να το πετάξεις. Φτάνει μη μπουν στον πειρασμό να τα χρησιμοποιήσουν....