Από τι κινδύνευσαν οι τραπεζούλες μας?

Το πρώτο που καταλαβαίνω  είναι ότι πλέον όλοι παραδέχονται ότι τα χρηματιστήρια κι οι τράπεζες ΔΕΝ είναι πραγματική οικονομία. Χρήσιμη ομολογία ελπίζω να τη θυμούνται κι αργότερα.

Το κακό είναι ότι όλοι συμπεριφέρονται σα θεατές ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Αυτού που ονομάζουν και πιστεύουν ότι είναι η "πραγματική οικονομία".

Δεν ξέρω για τις υπόλοιπες χώρες αλλά στην Ελλάδα τα τοξικά δάνεια ΔΕΝ είναι τα στεγαστικά. Υπάρχει μια πάρα πολύ μεγάλη διαφορά.

Στην Ελλάδα ακόμα χτίζουμε σπίτια με σίδερα και μπετόν. Στις ΗΠΑ είναι ελαφριές ξύλινες κατασκευές. Αυτές οι κατασκευές έχουν ανάγκη από συνεχή συντήρηση. Λίγο καιρό εάν τα αφήσεις ακατοίκητα,  πρακτικά διαλύονται. Τα τρώνε οι τερμίτες, σαπίζουν, μουχλίαζουν κλπ.

Ένα σπίτι που κατάσχεται από την τράπεζα στις ΗΠΑ, έχει σε μικρό χρονικό διάστημα μηδενική αξία. Δεν κινδυνεύει η αξία του απλά από τους νόμους προσφοράς και ζήτησης. Αυτοί στο κάτω-κάτω ύστερα από ένα μικρό χρονικό διάστημα θα οδηγούσαν σε λογικά πάλι επίπεδα την αξία των ακινήτων άρα και την περιουσία των τραπεζών (που απέκτησαν με κατασχέσεις). Στην περίπτωση αυτή, ακόμα κι ο δανεισμός των τραπεζιτών θα είχε μια λογική βάση. Να βγάλουν τη δύσκολη μέχρι νεωτέρας.

Αυτά όλα για την Ελλάδα απλά δεν έχουν ισχύ. Παραμένει λοιπόν το ερώτημα. Γιατί δανείζει το κράτος της τράπεζες? Από ότι δήλωσαν κι είναι μάλλον έτσι,  δεν έχουν ζημιές από τα "τοξικά ομόλογα". Από ποιόν -παροδικό έστω- κίνδυνο της περισώζει? 

Από ότι καταλάβαμε μέχρι σήμερα τις προστάτευσαν από τον κίνδυνο των μαζικών αναλήψεων των καταθέσεων και την αδυναμία τους να βρουν κεφάλαια από τη διατραπεζική. Ωραία. Δεν έφτανε η εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου για τις καταθέσεις? Ακόμα περισσότερο αστείο είναι το γεγονός ότι οι αναλήψεις από κάποιες ελληνικές τράπεζες πήγαιναν σε κάποιες άλλες. Το σύνηθες ήταν από EFG και ΠΕΙΡΑΙΩΣ προς Εθνική. Αυτό δε συνιστά κίνδυνο του τραπεζικού συστήματος συνιστά απλά ανακατανομή δυνάμεων στο εσωτερικό του. Από που κι ως που η κυβέρνηση ανακατεύεται σε ένα τέτοιο παιχνίδι και μάλιστα με τα λεφτά μας?

Το περισσότερο ενοχλητικό είναι ότι οι τράπεζες εξασφάλισαν έναν πακτωλό χρημάτων ΠΡΙΝ καν αρχίσουν τα πραγματικά τους προβλήματα. Ποιά είναι αυτά? Βασικά είναι τα παρακάτω:

• Δάνεια σε εφοπλιστές. Την ίδια στιγμή που η αξία των ναύλων και συνακόλουθα κι η αξία των πλοίων έχει καταρρεύσει, οι τράπεζες έχουν δανείσει μερικές δεκάδες δις για τη ναυπήγηση πλοίων. Τίποτα από αυτά δεν θα πάρουν. Ο Σκαραμαγκάς θα αρχίσει να φιλοξενεί σύντομα δεκάδες κατεσχεμένων πλοίων δεμένων "αρόδο".
• Η "τραμπαρία" (δες λεξικό τραπεζικού παραλογισμού). Εκτιμάται ότι αποτελεί πάνω από το μισό του συνόλου των μεταχρονολογημένων επιταγών που κυκλοφορούν. Αυτές θα αρχίσουν να "σκάνε" με ρυθμό πολυβόλου το επόμενο διάστημα. Η ηλιθιότητα των τραπεζών είναι ότι διαγκωνίζονται ποιά θα πρωτο-μαζέψει τα ασυμμάζευτα κόβοντας τις χρηματοδοτήσεις στις επιχειρήσεις και προσπαθώντας να "σπρώξουν" την καυτή πατάτα από τη μία τράπεζα στην άλλη. Σου λέει άμα κόψω πρώτη τα "πλαφόν" θα σπρώξω τη "τραμπαρία" σε άλλη τράπεζα για προεξόφληση. Έτσι, το μόνο που κάνουν είναι να επιταχύνουν και να διογκώνουν το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν κι αυτές κι όλος ο κόσμος. Και το χαζότερο της υπόθεσης είναι ότι επιχειρήσεις που θα βάλουν τώρα λουκέτο μέσα στον κυκεώνα της κρίσης, πιθανότητα με λίγη βοήθεια να μπορούσαν να επιβιώσουν. Η βλακεία όμως των τραπεζών είναι απύθμενη. Αντί να κάνουν το αυτονόητο. Να στηρίξουν την αγορά όταν αυτή έχει ανάγκη βοήθειας, αναλαμβάνουν αυτοβούλως το ρόλο του Ιππότη της Αγοράς και ορμάνε να την "εξυγιάνουν".
• Και φυσικά τα κάθε λογής καταναλωτικά που επίσης έχουν πάρει κόσμος και κοσμάκης, όχι για ¨καταναλωτικά" αγαθά αλλά για να στηρίξουν έστω και με αυτά τα "ακριβά" λεφτά τις επιχειρήσεις τους.

Άντε να δούμε τι θα δούμε μέχρι το τέλος του χρόνου....